Picture
Εξυγίανση Λογικής

Ο «Πολυχώρος Αποθήκες» στην Λάρνακα παρουσιάζει την πρώτη ατομική εκθεση του εικαστικού Νικόλα Αντωνίου από το Σάββατο 18 Μαϊου μέχρι και τις 25 Μαϊου. Ο καλλιτέχνης εκθέτει μια σειρά από ζωγραφικά έργα υπό τον τίτλο «Εξυγίανση Λογικής».

Ο Νικόλας Αντωνίου παρόλο το νεαρό της ηλικίας του φαίνεται να έχει βρει την προσωπική του γραφή και τα έργα του χαρκτηρίζονται από μια κοινή αισθητική. Τα έργα του είναι ρεαλιστικά αλλά τόσο τα πρόσωπα, οι φιγούρες αλλά και τα αντικείμενα μοιάζουν να έχουν παραμορφωθεί. Σε ορισμένες περιπτώσεις η παραμόρωση οφείλεται αποκλειστικά σε μια υπερβολή της προοπτικής, ενώ σε άλλες περιπτώσεις η υπερβολή οφείλεται σε υπερμεγέθη ανάπτυξη ορισμένων μερών/μελών του σώματος. Αυτή η επικέντρωση του σε ορισμένα σημεία του σώματος μόνο γίνεται πιο έντονη καθώς ο καλλιτέχνης επιλέγει να κρατήσει κάποια σημεία του έργου σαν απλό σχέδιο ενώ τα υπόλοιπα να τα επεξεργαστεί ζωγραφικά με χρώμα. Το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον καθώς αντίθετα από αυτό που θα περιμέναμε τα σημεία που είναι ζωγραφισμένα δεν υπερτερούν σε σχέση με τα σημεία που είναι σχεδιασμένα. Αντίθετα τα δύο αυτά διαφορετικά είδη δημιουργούν ένα οργανικά δεμένο σύνολο μέσα σε κάθε ζωγραφικό έργο. Αυτό που σε κερδίζει στα έργα του Νικόλα είναι το ότι έχει κατορθώσει να βρέι την ισορροποία μεταξύ του αλλόκοτου και του φυσιολογικού. Έτσι τα έργα ιντρικάρουν τον θεατή ακριβώς επειδή είναι παράξενα χωρίς όμως να γίνονται αποκρουστικά.

Κοιτάζοντας το γενικό σύνολο της δουλειάς του πιστεύω ότι περισσότερο ενδιαφέρον έχουν τα ανθρωποκεντρικά έργα του και ιδιαίτερα οι προσωπογραφίες του.  Σε αυτές γινόματε μάρτυρες μια αισθητικής που παραπέμπει στην σειρά από προσωπογραφίες φίλων του καλλιτέχνη Francis Bacon την δεκαετία του 1960. Ο Bacon είναι ιδιαίτερα γνωστός για τα ωμά και σκληρά έργα του μέσα από τα οποία αντικατοπτρίζονται τα ηθικά διλείματα και η κρίση αξιών του ανθρώπου του 20ου αιώνα. Οι ομοιότητες στα έργα του Νικόλα Αντωνίου με τον Francis Bacon  πιστεύω οφείλονται στον ιδιότυπο τρόπο με τον οποίο χειρίζονται την ανθρώπινη μορφή και στον τρόπο με τον οποίο κατορθώνουν να μεταδόσουν τα αρνητικά συναισθημάτα, όπως ο θυμός, η φρίκη και η απομόνωση.  Στις προσωπογραφίες του ο Νικόλας Αντωνίου κατορθώνει να αποτυπώσει την αγωνία του σημερινού ανθρώπου σίγουρα όχι με την ένταση των έργων του Bacon  αλλά με ένα δικό του τρόπο γραφής.

Η πρώτη ατομική του Νικόλα Αντωνίου φανερώνει ένα πολλά υποσχόμενο σύγχρονο νέο καλλιτέχνη. Η αγάπη και το πάθος του για την τέχνη και την δημιουργία διαγράφεται ξεκάθαρα μέσα από τα έργα του και ελπίζω να συνεχίσει να δημιουργεί και να εξελίσσεται.  



 
Picture
Η Πραγματική Αλήθεια» της Άννας Βαρελλά

Την ατομική έκθεση της ζωγράφου Άννας Βαρελλά παρουσιάζει η γκαλερί Αποκάλυψη από τις 10 μέχρι τις 31 Μαΐου 2013. Πρόκειται για μια έκθεση η οποία σου προκαλεί ευθυμία και χαμόγελο, και αυτό στις μέρες μας είναι  αρκετό για να αξίζει τον κόπο να δεις κάτι.

Η Άννα Βαρελλά απεικονίζει ρεαλιστικά ανθρώπινες φιγούρες στην πλειονότητα τους υπέρβαρές γυναίκες. Οι χοντρές όμως αυτές κυρίες φαίνεται να μην νοιάζονται καθόλου για τα πάχη τους. Το αντίθετο μάλιστα, απολαμβάνουν την ζωή με κάθε τρόπο. Οι γυναίκες αυτές απεικονίζονται μέσα στην καθημερινότητα τους πότε μόνες και πότε με αγαπημένα τους πρόσωπα, επίσης υπέρβαρα. Κοιτάζοντας τα έργα της Άννας Βαρελλά η πρώτη λέξη και σκέψη που δημιουργήθηκε  στο μυαλό μου ήταν «Boterismο».  Η λέξη προέρχεται από το όνομα του Κολομβιανού διεθνούς καλλιτέχνη Fernando Botero και αναφέρεται στην ρεαλιστική απεικόνιση ογκωδών φιγούρων με προσοχή στην λεπτομέρεια και δίνοντας τους χιουμοριστική και καυστική χροιά. Τα έργα του Fernando Botero έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό με την Άννα Βαρελλά την απεικόνιση υπέρβαρων ανθρώπινων φιγούρων αλλά τα κοινά τους σημεία φαίνεται να τελειώνουν εκεί, καθώς ο κολομβιανός καλλιτέχνης έχει αποδώσει με αυτή την δική του αισθητική και θέματα τα οποία αγγίζουν κοινωνικό-πολιτικές πτυχές της ανθρώπινης ζωής. Έχει δημιουργήσει έργα εμπνευσμένα από την βία των καρτέλ ναρκωτικών στην Κολομβία και από τα βασανιστήρια στην φυλακή Abu Graib των Ηνωμένων Πολιτειών κατά την διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Στα έργα της Άννας Βαρελλά τόσο σε αυτή όσο και την προηγούμενη έκθεση δεν υπάρχουν δείγματα αναφοράς στα σκοτεινά θέματα που ταλανίζουν την ανθρώπινη κοινωνία. Αντίθετα οι ροδαλές και ευτραφείς πρωταγωνίστριες των έργων της φαίνεται να ανήκουν σε μια άλλη εποχή, μια παλαιότερη εποχή. Η ρετρό αυτή διάθεση διαγράφεται τόσο στα ρούχα τους όσο και στις συμπεριφορές τους, στις ρομαντικές τους περιπτύξει και στις ναζιάρικες τους πόζες. Πέρα όμως από αυτό οι στρουμπουλές αυτές κυρίες είναι πάντα χαμογελαστές και ευτυχισμένες, πάντα έτοιμες να χαρούν την κάθε στιγμή. Η πραγματικότητα στην οποία βρίσκονται είναι ηλιόλουστη, ξέγνοιαστη και διαφορετική. Ακόμη και τα σκηνικά στα οποία βρίσκονται οι πρωταγωνίστριες των έργων της θα μπορούσε να ανήκαν στο παιδικό παραμύθι Mary Poppins. Τόσο τέλεια και αγγελικά πλασμένα είναι.

Μέσα από μια περιδιάβαση μας στην έκθεση μπορούμε να κερδίσουμε πολλά, ένα μειδίαμα, μια ευχάριστη αλλαγή διάθεσης αλλά το σημαντικότερο την επίγνωση ότι η ομορφιά της ζωής κρύβεται στις καθημερινές στιγμές απόλαυσης. Όπως λέει και ένα κλισέ, πλην όμως αληθινό σλόγκαν, τα ωραία πράγματα στην ζωή, δεν είναι πράγματα. 



 
Picture
Υπέροχοι Ταξιδιώτες του Φώτου Δημητρίου

Την καινούργια δουλειά του γλύπτη Φώτου Δημητρίου παρουσίασε η γκαλερί Αποκάλυψη  από τις 27 μέχρι τις 30 Απριλίου. Σε αυτή την ενότητα της δουλειάς τους όπως και στην προηγούμενη ενότητα ο καλλιτέχνης ασχολείται κυρίως με την τέχνη της κεραμικής. Δημιουργεί έργα από πηλό στα οποία ενσωματώνει και άλλα υλικά όπως το γυαλί, την πέτρα και σε ορισμένες περιπτώσεις το ξύλο.  Στην δουλειά του φαίνεται να παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η φύση. Ο καλλιτέχνης επιλέγει να μην προσθέτει οποιοδήποτε τεχνητά έντονο χρώμα στα έργα του. Στα περισσότερα έργα κρατά το φυσικό χρώμα του υλικού ενώ όταν υπάρχει η προσθήκη χρώματος είναι σε πολύ απαλές, παστέλ αποχρώσεις. Κοιτάζωντας τα έργα που παρουσιάζονται στην φετινή έκθεση γίνεται φανερό σε ένα επισκέπτη ότι παρουσιάζονται και έργα τα οποία υπήρχαν και στην προηγούμενη έκθεση που έγινε πριν 3 χρόνια.

Η νέα σειρά έργων Οι «υπέροχοι ταξιδιώτες»  είναι ουσιαστικά τα έργα που παρουσιάζονται στο ισόγειο της γκαλερί. Σε αυτή την ενότητα βρίσκουμε έργα μικρότερης κλίμακας, στα οποία κυριαρχεί το στοιχείο του ρεαλισμού. Στα συγκεκριμένα έργα κυριαρχούν οι φιγούρες καθώς κύριοι πρωταγωνιστές του είναι άνθρωποι οι οποίοι συχνά μοιάζουν να ακροβατούν πάνως σε συμπλέγματα με ομπρέλες, καρέκλες, τροχούς και άλλα αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Η επιτηδευμένη απουσία της όποιας λεπτομέρειας στα πρόσωπα και τα σώματα των φιγούρων δεν δίνει ταυτότητα στις φιγούρες αλλά αφήνει τον θεατή να τις ταυτίσει με τον οποιοδήποτε άνθρωπο. Στην πραγματικότητα ο κάθε άνθρωπος είναι ένας υπέροχος ταξιδιώτης της ζωής μέσα στην οποία γεμίζει εμπειρίες, εικόνες και γνώσεις.

Στον υπόγειο χώρο της γκαλερί παρουσιάζεται μια σειρά που είχε παρουσιαστεί και παλαιότερα. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί την φαντασία του για να δημιουργήσει πλάσματα μυθικά, φιλικά τερατάκια. Παραμορφώνει τις φιγούρες του προσθέτοντας τους υπερμεγέθη μέρη. Το αποτέλεσμα είναι, ανθρωπόμορφα πουλιά,  ψάρια, αλλόκοτα τέρατα, γιγαντιαίοι σκαντζόχοιροι, χρωματιστοί αχινοί με αγκάθια από γυαλί, τεράστιες μέλισσες. Τα πλάσματα αυτά δεν μπορούν παρά να προκαλέσουν το χαμόγελο στον θεατή που τα βλέπει. Η επιτηδευμένη ασκήμια τους, τα καθιστά χαριτωμένα και συμπαθή.

Στον ίδιο χώρο παρουσιάζεται και μια άλλη ενότητα από έργα δείγματα της οποίας έχουμε δει και σε παλαιότερη δουλειά του καλλιτέχνη αλλά σε άλλη μορφή. Πρόκειται για γλυπτά φτιαγμένα από απλό σύρμα όπως αυτό που χρησιμοποιείται στις οικοδομικές εργασίες. Με αυτό το υλικό ο καλλιτέχνης δημιούργησε μια σειρά από μεγάλα ποδήλατα τα οποία αιωρούνται από την οροφή. Τα έργα αυτά προκαλούν άμεσα το ενδιαφέρον, κυριώς επειδή πρόκειται για ένα υλικό τόσο διαφορετικό από τα υπόλοιπα που χρησιμοποιεί ο γλύπτης. Πρόκειται για ένα υλικό, αέρινο και ανάλφρο. Τα κρεμασμένα αυτά ποδήλατα δημιουργούν μια ανάταση στον θεατή. Η διαφάνεια του υλικού δημιουργεί το παιχνίδισμα του φωτός και της σκιάς και ημιδιαφάνεια, το στοιχείο του βλέπω και δεν βλέπω. Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο κομμάτι της δουλειάς του καλλιτέχνη είναι ένα κομμάτι που αξίζει να διερευνήσει και να πειραματιστεί περισσότερο.



    Μαργαρίτα Παρασκευαϊδου
    κριτικός τέχνης

    Επιστρέφοντας στην Κύπρο με το τέλος των σπουδών μου με ένα πτυχίο Καλών Τεχνών και είνα μεταπτυχιακό στην Κριτική Τέχνης έψαχνα τρόπους να δραστηριοποιηθώ. Συνειδητοποιώντας ότι τα ΜΜΕ στην πλειονότητα των περιπτώσεων απλά ανακύκλωναν τα δελτία τύπου που έστελναν οι γκαλερί και οι καλλιτέχνες αποφάσισα να επισκέπτομαι τις εκθέσεις και  να γράφω για την προσωπική μου άποψη και εντυπώσεις και να την στέλνω στον τύπο. Σταδιακά αυτή η απασχόληση εξελιχθήκε σε εβδομαδίαια στήλη στον Κυριακάτικο Φιλελεύθερο σχετικά με τα εικαστικά την οποία και διατηρώ από το 2007. Μέσα από αυτή την σελίδα στόχος μου είναι να αναδημοσιεύω τα άρθρα αυτά, λίγες μέρες μετά την επίσημη δημοσίευσή τους.

    Archives

    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012

    View my profile on LinkedIn