Τα Παιδιά Παίζει στην γκαλερί Αργώ
Είναι πλέον παράδοση την περίοδο των γιορτών οι γκαλερί να παρουσιάζουν ομαδικές εκθέσεις δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να βρει πρωτότυπα δώρα για φίλους και γνωστούς. Η γκαλερί Αργώ έρχεται να προσθέσει ακόμη ένα στοιχείο που ταιριάζει στην γιορτινή διάθεση παρουσιάζοντας την έκθεση με τίτλο τα «Παιδία Παίζει». Μια ομαδική έκθεση που έχει σαν εναρκτήριο σημείο έμπνευσης το παιχνίδι, σε απόλυτη αρμονία με το κλίμα των ημερών που βάζει τα παιδιά και το παιχνίδι σε πρώτη γραμμή. Η γκαλερί Αργώ παρουσιάζει μια έκθεση που καλεί τόσο τους καλλιτέχνες όσο και τους θεατές να γίνουν ξανά παιδιά και να ανακαλύψουν την χαρά του παιχνιδιού. Στην έκθεση συμμετέχουν δεκαέξι καλλιτέχνες οι : Tomblin Andreas, Αγαθού Σπύρος, Γεωργίου Βαρβάρα, Ζεβλάρης Χάρης, Ζερβού Μαρίνα, Κουδουνά Μαρία, Λοιζίδου Μαρία, Νικοδήμου Ελένη, Πιερή Ελίζα, Σαββίδου Κάτια, Σοφοκλέους Ελίνα, Στεφάνου Κωνσταντίνος, Τζιαρρής Αντώνης, Τζιρκαλλή Έλενα, Χρήστου Δέσποινα, Χρυσάφη Μαρία.
Ο κάθε καλλιτέχνης επιλέγει τον δικό του τρόπο για να εκφραστεί σε σχέση με το παιχνίδι. Για ορισμένους καλλιτέχνες ο τίτλος της έκθεσης μεταφράζεται σε δημιουργία έργων που να απεικονίζουν εικόνες από παιχνίδια ή από άτομα που παίζουν. Για άλλους μεταφράζεται στην παιχνιδιάρικη διάθεση με την οποία μπαίνουν στην διαδικασία της δημιουργίας. Αφήνοντας πίσω τα πρέπει και τα καθορισμένα απολαμβάνουν την δημιουργική διαδικασία και την μετατρέπουν σε παιχνίδι. Σε άλλες περιπτώσεις οι δημιουργοί επιλέγουν να εμπλακεί και ο θεατής στην δημιουργία του έργου. Δηλαδή βλέπουμε να επιλέγουν μια πιο διαδραστική οδό, δημιουργώντας ένα παιχνίδι με το οποίο καλείται ο θεατής να παίξει, να μεταποιήσει και να δημιουργήσει και ο ίδιος. Για παράδειγμα η Μαρίνα Ζερβού επιτρέπει στους θεατές να αγοράσουν και να δημιουργήσουν την δική τους μαριονέττα με βάση σχεδίου της ίδιας, δηλαδή να δημιουργήσουν παίζοντας. Ένα παιχνίδι/έργο τέχνης.
Μια περιδιάβαση στην έκθεση μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα ευχάριστη τόσο για τα παιδιά αλλά ιδιαίτερα για τους ενήλικες. Διότι ακόμα και αν δεν παρασυρθείς και να παίξεις με κάποιο από τα έργα τέχνης/ παιχνίδια είναι δύσκολο να μην θυμηθείς την παιδική σου ηλικία και μαζί της την ξεγνοιασιά και την χαρά του παιχνιδιού. Ας παίξουμε λοιπόν, έστω για λίγο.
Συνεργία Ιωάννης Μαχαιριώτης
Την έκθεση ζωγραφικής του Ιωάννη Μαχαιριώτη παρουσιάζει η γκαλερί Opus 39 από τις 2 μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου 2013. Η έκθεση έχει τον τίτλο «Συνεργία» και παρουσιάζει μια σειρά από πίνακες καθώς και σχέδια με μολύβι. Η θεματική ενότητα του καλλιτέχνη για αυτή την έκθεση είναι όπως λέει και ο ίδιος είναι αντικείμενα τα οποία ανήκουν στον κόσμο της βιομηχανίας ή ακόμα και στον ναυτιλιακό κόσμο. Όπως για παράδειγμα σχοινιά, γάντζοι, τροχοί κτλ. Όπως σημειώνει και ο ίδιος με μια δόση ειρωνείας και σαρκασμού «αντικείμενα, σε συνεργασία με την ανθρώπινη δραστηριότητα δημιουργούν εργασία και πλούτο, σε αντίθεση με τα διάφορα είδη χαρτιών που η αλόγιστη έκδοση και μετακίνησή τους δημιουργούν κρίσεις όπως αυτές που βιώνουμε σήμερα παγκοσμίως». Πιστεύω ότι μέσα από αυτή την φράση ο καλλιτέχνης κατόρθωσε να συλλάβει μια σκέψη και μια άποψη που πιθανώς να χαρακτηρίζει όλους μας. Ίσως να αποτελεί βάση μιας βαθύτερη αναζήτησης για τον εντοπισμό της ουσίας των πραγμάτων.
Κοιτάζοντας την συγκεκριμένη έκθεση σαν σύνολο βλέπουμε ότι ο τρόπος που ο καλλιτέχνης επιλέγει να παρουσιάσει τα αντικείμενα έχει φωτογραφικό χαρακτήρα. Ο χαρακτήρας αυτός δεν προσδίδεται μόνο από την καθαρά ρεαλιστική απεικόνιση με την οποία ασχολείται ο καλλιτέχνης, αλλά και από τον τρόπο που τοποθετεί τα αντικείμενα πάνω στον καμβά, απομονώνοντας τα από το γύρω περιβάλλον και μεγεθύνοντας τα. Έτσι για παράδειγμα ένα κομμάτι από τυλιγμένο σχοινί, γίνεται ο μοναδικός πρωταγωνιστής ενός έργου του. Το ενδιαφέρον του για τα αντικείμενα με βιομηχανικό χαρακτήρα γενικότερα το διακρίνουμε και από την προηγούμενη έκθεση του που έγινε το 2012 στην οποία ο Ιωάννης Μαχαιριώτης είχε ασχοληθεί με σωρούς από εγκαταλειμμένα οχήματα. Σε αυτή τη έκθεση ο καλλιτέχνης είχε περίπλοκες συνθέσεις που περιλάμβαναν ένα μεγάλο αριθμό αυτοκινήτων στοιβαγμένων. Παρόλο που και στην φετινή έκθεση υπάρχουν ορισμένα έργα με αντικείμενα στοιβαγμένα, εντούτοις, μπορούμε να πούμε ότι στην φετινή έκθεση βλέπουμε την εξελικτική πορεία της δουλειάς του καλλιτέχνη όπου τα έργα γίνονται πιο μινιμαλιστικά και δίνεται σημασία περισσότερο στην λεπτομέρεια του κάθε αντικειμένου.
Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια όμορφη έκθεση. Η ομορφιά της κρύβεται στην ικανότητα του καλλιτέχνη να απεικονίζει με ποιητικό τρόπο αντικείμενα που δεν θεωρούνται κλασσικά όμορφα. Αυτό φανερώνει την ικανότητα του, να βλέπει την ομορφιά όπου και αν κοιτάξει.
Αλέξανδρος Γιωρκάτζης
Η «Alpha C.K Art Gallery» παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση στην Κύπρο του νεαρού καλλιτέχνη Αλέξανδρου Γιωρκάτζη ο οποίος τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Ιταλία. Η έκθεση θα έχει διάρκεια από τις 29 Νοεμβρίου μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου.
Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά και πρόταση, η οποία είναι αρκετά διαφορετική και μοναδική στο είδος της ιδιαίτερα για τα εγχώρια δρώμενα. Πρόκειται ουσιαστικά για μια σειρά από γλυπτά με καθαρά ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Ο καλλιτέχνης έχει μια προσωπική τεχνική. Χρησιμοποιεί για μοντέλα πραγματικούς ανθρώπους, αφού δημιουργεί αποτυπώματα από τα πρόσωπα τους, τα χέρια τους, η οποιοδήποτε άλλο μέρος τους σώματος τον ενδιαφέρει και τα συνδυάζει μεταξύ τους για την δημιουργία μιας ενιαίας σύνθεσης. Αυτό αποτελεί το εκμαγείο για το τελικό γλυπτό ή για την σειρά από γλυπτά. Το αποτέλεσμα της χρήσης αυτής της τεχνικής είναι οι απίστευτες λεπτομέρειες οι οποίες αποτυπώνονται στα γλυπτά του, όπως οι ρυτίδες έκφρασης και οι ραβδώσεις του δέρματος. Αυτές οι λεπτομέρειες δίνουν την αίσθηση του απόλυτου ρεαλισμού έτσι που δημιουργείται στον θεατή η εντύπωση ότι τα γλυπτά είναι σχεδόν ζωντανά.
Τα έργα του Αλέξανδρου Γιωρκάτζη μοιάζουν να έχουν μεταφυσικές αναζητήσεις. Να εξερευνούν προβληματισμούς σχετικά με την ζωή και τον θάνατο, με την ιδέα ότι όλοι είμαστε Ένα, και όλοι μαζί κομμάτι του συνόλου. Η ένωση του ανθρώπου με το όλο. Για παράδειγμα τα στατικά του έργα μπορεί κανένας να πει ότι αισθητικά παραπέμπουν σε νεκρικές μάσκες που συναντούμε συχνά σε αρχαίους πολιτισμούς. Ένα μήνυμα ότι όσο και αν ασχολούμαστε με την συντήρηση του φυσικού πεδίου, η αιωνιότητα κρύβεται στην εξέλιξη της ψυχής. Η ιδέα αυτή της ανάτασης της ψυχής μας αποκαλύπτεται στο μεγάλο έργο του «Tra L’Essere e L’Essere» (μεταξύ του Είμαι και του Είναι). Το συγκεκριμένο είναι πιστεύω το πιο ενδιαφέρον έργο της έκθεσής για διάφορους λόγους. Αρχικά από αισθητικής άποψης διότι ξεφεύγει πλέον από την στατικότητα που συναντάμε στα υπόλοιπα γλυπτά, έχει κίνηση, ενέργεια και μοιάζει να συλλαμβάνει ταυτόχρονα στιγμιότυπα από διαφορετικές χρονικές στιγμές. Ταυτόχρονα έχει τους πιο δυνατούς συμβολισμούς και στις δύο του όψεις/πλευρές. Στην μια του πλευρά ο καλλιτέχνης σχηματίζει ένα στρόβιλο χρησιμοποιώντας μια σειρά από διάφορα χέρια και πρόσωπα. Αυτός εκπροσωπεί την δίνη των συναισθημάτων και εντάσεων που βιώνουμε στην καθημερινότητα μας σαν ανθρώπινα όντα. Αντίθετα στο κέντρο της πίσω όψης αυτού του στροβίλου σχηματίζεται μια ανάγλυφη ανθρώπινη φιγούρα με μια σειρά από χέρια τα οποία μοιάζουν να κινούνται κυκλικά δημιουργώντας μια αίσθηση ανάτασης. Αυτή είναι η ψυχή μας, το κέντρο της ύπαρξης μας όπου υπάρχει ηρεμία, ειρήνη και αποδοχή αυτού που είναι/υπάρχει. Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι στο πλάι του γλυπτού αυτού, δηλαδή μεταξύ των δύο κόσμων ο καλλιτέχνης αποτυπώνει χέρια, σε στάση προσευχής και διαλογισμού. Δείχνοντας μας ίσως τον συνδετικό κρίκο μεταξύ τους ή το κλειδί για να οδηγηθούμε από την δίνη στην γαλήνη. Μια υπέροχη έκθεση, μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά που πραγματικά αξίζει.
Blog the Block
Μια διαφορετική έκθεση παρουσιάζει η γκαλερί Αργώ υπό τον τίτλο «Blog the Block» από τις 20 Νοεμβρίου μέχρι και την πρώτη βδομάδα του Δεκέμβρη. Στην έκθεση συμμετέχουν 50 άτομα κατά κύριο λόγω εικαστικοί αλλά και αρχιτέκτονες, σχεδιαστές, πολιτιστικοί παραγωγοί. Στον κάθε ένα από τους συμμετέχοντες δόθηκε από ένα κομμάτι ξύλο 24 επί 24 εκατοστά, με το οποίο μπορούσαν να πειραματιστούν με όποιο τρόπο προτιμούσουν. Ο κάθε δημιουργός επέλεξε διαφορετικό τρόπο για να εκφραστεί αλλά και για να χειριστεί τον «περιορισμό» του 24 επί 24 που έβαλε η γκαλερί. Ορισμένοι δημιουργοί για παράδειγμα επέλεξαν να ακολουθήσουν τους γνώριμους τρόπους έκφρασης. Το αποτέλεσμα είναι έργα στο συνηθισμένο στυλ, που επιτρέπουν στον θεατή να αναγνωρίσει άμεσα τον δημιουργό ακόμα και χωρίς να δει το όνομα του. Άλλοι δημιουργοί επέλεξαν να δουν την συγκεκριμένη πρόταση/πρόκληση σαν μια ευκαιρία για πειραματισμό. Μια ευκαιρία να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό να ξεφύγουν από την βολικότητα του συνηθισμένου, να απελευθερωθούν. Ενδιαφέρον θα είναι να δούμε αν η εξέλιξη της δουλειάς τους θα μαρτυρεί μια συνέχεια σε αυτές της γραμμές.
Ας δούμε όμως τον τίτλο της έκθεσης σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε καλύτερα την προσπάθεια αυτή. Η λέξη «block» του τίτλου αναφέρεται στα τετράγωνα κομμάτια ξύλου, 24 επί 24. Η λέξη «Blog» επίσης γνωστή στην πλειονότητα των ατόμων που ασχολούνται έστω και λίγο με το διαδίκτυο πρόκειται για το ακρώνυμο των λέξεων «web – log» και αναφέρεται σε ένα ηλεκτρονικό, διαδικτυακό ημερολόγιο-εγκύκλιο το οποίο τυγχάνει τακτικής ενημέρωσης από τον συγγραφέα και (παρα)ακολουθείτε από ένα αριθμό ατόμων/χρηστών. Τα «Blogs» είναι ένας εύκολος και ανέξοδος τρόπος επικοινωνίας που επιτρέπουν στον οποιοδήποτε να εκφράσει τις απόψεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματα του δημόσια. Δίνουν την δυνατότητα στον καθένα να έχει δημόσια φωνή και λόγο με την προϋπόθεση φυσικά ότι (παρά)ακολουθείτε από κάποιους. Αυτή την δημοκρατικότητα της επικοινωνίας προσπαθεί να την μεταφέρει η γκαλερί Αργώ και προς την τέχνη μέσα από την έκθεση «Blog the Block». Κάνοντας την τέχνη πιο προσιτή προς το ευρύτερο κοινό, προσφέροντας όλα τα έργα στην χαμηλή τιμή των 200 Ευρώ.
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας και του διαδικτύου οι τρόποι επικοινωνίας μας έχουν αλλάξει δραματικά καθώς σε καθημερινή πλέον βάση επικοινωνούμε, μιλούμε και εκφραζόμαστε ηλεκτρονικά. Στην έκθεση αυτή χρησιμοποιείται ένας ηλεκτρονικός όρος για να ζητηθεί από τους καλλιτέχνες να εκφραστούν με φυσικό (απτό) τρόπο. Δηλαδή να δημιουργήσουν κάτι φυσικά υπαρκτό, (όχι απλά ηλεκτρονικό). Ταυτόχρονα δίνει στους καλλιτέχνες μια πλατφόρμα, με συγκεκριμένους κανόνες μέσα από την οποία το δημιούργημα τους μπορεί να συνυπάρξει και να διαλαχτεί με άλλους. Είναι μια φυσική προέκταση ενός ηλεκτρονικού τρόπου σκέψης. Η συγκεκριμένη έκθεση είναι ίσως και μια αφόρμηση για ευρύτερο προβληματισμό. Μήπως θα φτάσουμε στο σημείο η επικοινωνία σε φυσικό επίπεδο να είναι μια προέκταση της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, δηλαδή θα επηρεάζεται και θα διέπεται από κανόνες και τρόπους έκφρασης του ηλεκτρονικού κόσμου;
RSS Feed