Η καλλιτέχνης είναι παρούσα
Το ντοκιμαντέρ «Marina Abramovic: the artist is present» (Μαρίνα Αμπράμοβιτς: η καλλιτέχνης είναι παρούσα» προβλήθηκε πρόσφατα στο Σινέ Στούντιο στην Λευκωσία.
Η Μαρίνα Αμπραμοβιτς είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της σύγχρονης τέχνης ανεξάρτητα αν τα έργα της θεωρηθούν σύγχρονα αριστουργήματα ή απλά εξωφρενικά προβοκατόρικες πράξεις. Για δεκαετίες, η Μαρίνα Αμπράμοβιτς σαν η κύρια εκπρόσωπος του performance art έχει σε μεγάλο βαθμό επαναπροσδιορίσει το τι είναι τέχνη. Το εργαλείο της είναι το ίδιο της το σώμα το οποίο μέσα από την δουλειά της έχει ωθήσει πέρα από τα όρια του. Το ντοκιμαντέρ της ΗΒΟ παρουσιάζει την Μαρίνα Αμπράμοβιτς σαν μια σαγηνευτική, ατρόμητη, και απρόβλεπτη περσόνα. Μια καλλιτέχνης για την οποίο η τέχνη και η ζωή είναι δύο ταυτόσημες λέξεις. Η θελκτική εικόνα που παρουσιάζεται στο ντοκιμαντέρ κάνει τον όποιο θεατή, όσο σκεπτικός και αν είναι να την θαυμάσει.
Το ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται στην αναδρομική έκθεση της Αμπραμοβιτς στην ΜΟΜΑ (Museum Οf Modern Art) στην Νέα Υόρκη το 2010 και πιο συγκεκριμένα στο νέο έργο που παρουσίασε. Εκεί η καλλιτέχνης κατά την διάρκεια των εργάσιμων ωρών του μουσείο, για τους 3 μήνες της έκθεσης παρέμενε καθισμένη, σε ένα ειδικά σχεδιασμένο χώρο. Οποιοσδήποτε θεατής μπορούσε να καθίσει απέναντί της και αυτή τον κοίταζε στα μάτια για όση ώρα αυτός παρέμενε εκεί. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τις αντιδράσεις του κοινού που στην πλειοψηφία του βίωνε έντονη συναισθηματικη φόρτιση την δεδομένη στιγμή της συνάντησης του με την καλλιτέχνη. Με τους σημερινούς ρυθμούς είναι δεδομένο ότι σπάνια κοιτάζουμε πια ο ένας τον άλλο μέσα στα μάτια. Η απόλυτη απραξία της Μαρίνας ανάγκαζε τον θεατή σε απόλυτη απραξία έστω και για λίγο, προκαλώντας σε πολλούς μια διαδικασία ενδοσκόπησης και αναγνώρισης συναισθημάτων. Φαίνεται πως την στιγμή που θα τιθασεύουμε το σώμα και το μυαλό μας στην απόλυτη ηρεμία τα συναισθήματα βρίσκουν διέξοδο και εκφράζονται
Κοιτάζοντας την καλλιτεχνική πορεία της Μαρίνα Αμπράμοβιτς γίνεται εμφανές ότι ένα σημαντικό μέρος της δουλειάς της είχε σαν στόχο να προκαλέσει τον θεατή. Στο παρελθόν οι πράξεις της ήταν συχνά έντονα βίαιες ή υπερβολικά θεαματικές. Είναι γνωστό άλλωστε ότι σε ορισμένα ακραία έργα της έχει αυτομαστιγωθεί, έχει χαράξει το σώμα της δημιουργώντας πληγές ή ακόμη έχει ρισκάρει την ζωή της. Στο έργο στο ΜΟΜΑ δεν κάνει απολύτως τίποτα παρά μόνο να σε κοιτάζει στα μάτια. Έχοντας σαν δεδομένο το γεγονός ότι η Μαρίνα Αμπράμοβιτς έχει προπορευθεί τάσεων στην σύγχρονη τέχνη, πιστεύω ότι η απόλυτη απλότητα και λιτότητα μπορεί να είναι το νέο όπλο της τέχνης. Σε ένα κόσμο όπου όλα έχουν γίνει και όλα έχουν ειπωθεί μπορεί τελικά το πιο απλό να είναι τώρα και το πιο αποτελεσματικό. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι για πολλούς αυτό αποτελεί το αριστούργημα της.
Το ντοκιμαντέρ «Marina Abramovic: the artist is present» (Μαρίνα Αμπράμοβιτς: η καλλιτέχνης είναι παρούσα» προβλήθηκε πρόσφατα στο Σινέ Στούντιο στην Λευκωσία.
Η Μαρίνα Αμπραμοβιτς είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της σύγχρονης τέχνης ανεξάρτητα αν τα έργα της θεωρηθούν σύγχρονα αριστουργήματα ή απλά εξωφρενικά προβοκατόρικες πράξεις. Για δεκαετίες, η Μαρίνα Αμπράμοβιτς σαν η κύρια εκπρόσωπος του performance art έχει σε μεγάλο βαθμό επαναπροσδιορίσει το τι είναι τέχνη. Το εργαλείο της είναι το ίδιο της το σώμα το οποίο μέσα από την δουλειά της έχει ωθήσει πέρα από τα όρια του. Το ντοκιμαντέρ της ΗΒΟ παρουσιάζει την Μαρίνα Αμπράμοβιτς σαν μια σαγηνευτική, ατρόμητη, και απρόβλεπτη περσόνα. Μια καλλιτέχνης για την οποίο η τέχνη και η ζωή είναι δύο ταυτόσημες λέξεις. Η θελκτική εικόνα που παρουσιάζεται στο ντοκιμαντέρ κάνει τον όποιο θεατή, όσο σκεπτικός και αν είναι να την θαυμάσει.
Το ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται στην αναδρομική έκθεση της Αμπραμοβιτς στην ΜΟΜΑ (Museum Οf Modern Art) στην Νέα Υόρκη το 2010 και πιο συγκεκριμένα στο νέο έργο που παρουσίασε. Εκεί η καλλιτέχνης κατά την διάρκεια των εργάσιμων ωρών του μουσείο, για τους 3 μήνες της έκθεσης παρέμενε καθισμένη, σε ένα ειδικά σχεδιασμένο χώρο. Οποιοσδήποτε θεατής μπορούσε να καθίσει απέναντί της και αυτή τον κοίταζε στα μάτια για όση ώρα αυτός παρέμενε εκεί. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τις αντιδράσεις του κοινού που στην πλειοψηφία του βίωνε έντονη συναισθηματικη φόρτιση την δεδομένη στιγμή της συνάντησης του με την καλλιτέχνη. Με τους σημερινούς ρυθμούς είναι δεδομένο ότι σπάνια κοιτάζουμε πια ο ένας τον άλλο μέσα στα μάτια. Η απόλυτη απραξία της Μαρίνας ανάγκαζε τον θεατή σε απόλυτη απραξία έστω και για λίγο, προκαλώντας σε πολλούς μια διαδικασία ενδοσκόπησης και αναγνώρισης συναισθημάτων. Φαίνεται πως την στιγμή που θα τιθασεύουμε το σώμα και το μυαλό μας στην απόλυτη ηρεμία τα συναισθήματα βρίσκουν διέξοδο και εκφράζονται
Κοιτάζοντας την καλλιτεχνική πορεία της Μαρίνα Αμπράμοβιτς γίνεται εμφανές ότι ένα σημαντικό μέρος της δουλειάς της είχε σαν στόχο να προκαλέσει τον θεατή. Στο παρελθόν οι πράξεις της ήταν συχνά έντονα βίαιες ή υπερβολικά θεαματικές. Είναι γνωστό άλλωστε ότι σε ορισμένα ακραία έργα της έχει αυτομαστιγωθεί, έχει χαράξει το σώμα της δημιουργώντας πληγές ή ακόμη έχει ρισκάρει την ζωή της. Στο έργο στο ΜΟΜΑ δεν κάνει απολύτως τίποτα παρά μόνο να σε κοιτάζει στα μάτια. Έχοντας σαν δεδομένο το γεγονός ότι η Μαρίνα Αμπράμοβιτς έχει προπορευθεί τάσεων στην σύγχρονη τέχνη, πιστεύω ότι η απόλυτη απλότητα και λιτότητα μπορεί να είναι το νέο όπλο της τέχνης. Σε ένα κόσμο όπου όλα έχουν γίνει και όλα έχουν ειπωθεί μπορεί τελικά το πιο απλό να είναι τώρα και το πιο αποτελεσματικό. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι για πολλούς αυτό αποτελεί το αριστούργημα της.
RSS Feed