Το μεγαλεπήβολο πρότζεκτ με τίτλο «Art Everywhere» ξεκίνησε την Δευτέρα 12 Αυγούστου στο Ηνωμένο Βασίλειο και θα έχει διάρκεια μέχρι τις 25 Αυγούστου. Πρόκειται για την μεγαλύτερη στο είδος της «έκθεση» έργων τέχνης στον κόσμο καθώς αντίγραφα από αριστουργήματα Βρετανών καλλιτεχνών που ανήκουν στις δημόσιες κρατικές συλλογές θα διακοσμούν διαφορετικά σημεία της χώρας. Συνολικά 22000 γιγαντο-αφίσες, αφίσες σε στάσεις λεωφορείου και μετρό,
γιγαντο-οθόνες καθώς και 2000 λεωφορεία και 1000 ταξί θα φιλοξενούν εικόνες από τα αριστουργήματα για όλη την διάρκεια των 2 βδομάδων. Υπολογίζεται ότι το 90% του βρετανικού πληθυσμού θα αντικρίσει ένα από τα έργα τέχνης, συμμετέχοντας έτσι στο πρότζεκτ μέσα σε αυτό το διάστημα. Τα πενήντα –επτά έργα επιλέχθηκαν με ψηφοφορία από το κοινό μέσα από την σελίδα του πρότζεκτ στο facebook, από συγκεκριμένη λίστα έργων για τα οποία εξασφαλίστηκαν δικαιώματα. Είναι ένας ιδιαίτερα δημοκρατικός τρόπος να διαμορφωθεί η τελική λίστα συμμετοχών καθώς το κοινό επιλέγει αυτό που θέλει να δει. Έτσι και ο ρόλος του κοινού σε σχέση με την τέχνη μεταβάλλεται καθώς μεταμορφώνεται από αμέτοχος θεατής σε ενεργός. Ο συγκεκριμένος τρόπος επιλογής αντικατοπτρίζει την γενικότερη προσπάθεια και στόχο του πρότζεκτ που είναι να φέρει την τέχνη κοντά στο κοινό.
Η ιδέα πίσω από την έκθεση είναι να δώσει την δυνατότητα στον οποιοδήποτε να θαυμάσει έργα τέχνης μέσα στα πλαίσια της καθημερινότητας του. Γίνεται μία προσπάθεια να γίνει ποιο εύκολη η πρόσβαση στα έργα αλλά και στις πληροφορίες σχετικά με αυτά δίδοντας την ευκαιρία στο ευρύ κοινό να τα γνωρίσει. Οι διοργανωτές έχουν σχεδιάσει σχετική εφαρμογή για τα κινητά την οποία χρησιμοποιούν οι χρήστες για να έχουν άμεση πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικές με το συγκεκριμένο έργο που αντικρίζουν απλά φωτογραφίζοντας το. Ακόμα σε συνεργασία με την βρετανική εφημερίδα Guardian διοργανώνεται και ένα κυνήγι θησαυρού στο οποίο οι θεατές καλούνται να φωτογραφίσουν όσα περισσότερα έργα μπορούν να εντοπίσουν.
Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι μπορεί να αμφισβητήσουν την ουσία αυτής της προσπάθειας. Με την πεποίθηση ότι αν ο θεατής δεν το επιθυμεί και δεν το επιδιώξει δεν θα έχει μια ουσιώδη αλληλεπίδραση με τα έργα τέχνης απλά και μόνο επειδή βρέθηκαν στο οπτικό του πεδίο. Αυτό που πρέπει όμως να κατανοήσουμε είναι ότι αν δεν υπάρχει η απαραίτητη παιδεία σε ένα λαό δεν θα υπάρξει και το απαραίτητο ενδιαφέρον. Αν δεν υπάρξει το κατάλληλο ερέθισμα μπορεί να μην δημιουργηθούν ποτέ οι προοπτικές να καλλιεργήσει κάποιος την αγάπη του για την τέχνη. Ουσιαστικά αν κάποιος δεν δοκιμάσει μπορεί να μην ανακαλύψει ποτέ ότι απολαμβάνει να περιεργάζεται, να βλέπει, να αναλύει έργα τέχνης. Στην Κύπρο του σήμερα είναι δύσκολο να φανταστούμε μια τέτοιας μορφής πολιτιστική πολιτική. Ας παραδειγματιστούμε και ας ελπίζουμε.