Κωνσταντίνος Παρτζίλης – Fire and Toys
Την έκθεση ζωγραφικής του Κωνσταντίνου Παρτζίλη με τίτλο «Fire and Toys» παρουσίασε η γκαλερί Opus 39 από τις 20 μέχρι και τις 30 Μαρτίου. Πρόκειται για την δεύτερη ατομική έκθεση του καλλιτέχνη, Η τελευταία του έκθεση έλαβε χώρα μόλις πριν ένα χρόνο στην ίδια γκαλερί και είχε τον τίτλο «Flesh and Milk». Κοιτώντας και τις δύο εκθέσεις μπορεί κανείς να εντοπίσει πάρα πολλά κοινά στοιχεία τόσο στην τεχνική όσο και στην θεματική ενότητα των έργων, παρόλο που η έκθεση έχει διαφορετικό τίτλο και ίσως για τον καλλιτέχνη να αντιπροσωπεύει μια άλλη ενότητα.
Τα έργα του είναι τεχνικά άρτια με πολύ καλή ρεαλιστική απεικόνιση των διαφόρων στοιχείων και φιγούρων. Η σωστή τεχνική και η ρεαλιστική απεικόνιση χρησιμοποιούνται για να ελκύσουν τον θεατή και να του δημιουργήσουν το ενδιαφέρον να προσεγγίσει το έργο προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει τα διάφορα στοιχεία και να κατανοήσει το μήνυμα του έργου.
Ο καλλιτέχνης παρουσιάζει μια σειρά από έργα μεγάλων διαστάσεων. Η ανθρώπινη φιγούρα, και πιο συγκεκριμένα η γυναικεία φιγούρα πρωταγωνιστεί και πάλι σε αυτή την σειρά των έργων. Και σε αυτή την έκθεση τα έργα χαρακτηρίζονται σαν ποπ, σουρεαλιστικά. Οι φιγούρες καθώς και τα υπόλοιπα αντικείμενα είναι ρεαλιστικά ζωγραφισμένα, αλλά η γενικότερη σύνθεση του έργου δεν είναι καθόλου ρεαλιστική. Η φαντασία του καλλιτέχνη αφήνεται ελεύθερη να «ντύσει» αυτές τις γυναικείες φιγούρες με διάφορα παράξενα και απρόβλεπτα στοιχεία. Σε αυτό εδώ το σημείο έχουμε το σουρεαλιστικό κομμάτι. Ταυτόχρονα το στοιχείο της ποπ κουλτούρας δίνεται από την χρησιμοποίηση συμβόλων από βίντεο-παιχνίδια, όπως Playstation, αγαπητών παιδικών χαρακτήρων όπως η Barbie αλλά και άλλων δημοφιλών παιδικών παιχνιδιών. Σε αυτή την έκθεση όπως και στη προηγούμενη δουλειά του καλλιτέχνη εντοπίζουμε το επιτυχημένο πάντρεμα αντιφατικών στοιχείων. Η παιδικότητα και η θεωρητική αθωότητα των συμβόλων που χρησιμοποιεί καταρρίπτεται από τον έντονα ερωτικό χαρακτήρα των έργων του. Ο ερωτισμός δεν περιορίζεται στην αισθησιακή απεικόνιση και στο γυμνό αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις η απεικόνιση των γυναικείων γεννητικών οργάνων είναι απόλυτα εμφανής και ξεκάθαρη. Επιπλέον λίγο πιο ανεπαίσθητη είναι και η αναφορά του στην βία, με την απεικόνιση όπλων.
Οι εικόνες που απεικονίζει ο καλλιτέχνης μπορεί και να θεωρηθούν ενοχλητικές από ορισμένους. Όμως παρόλα αυτά δεν πρέπει να τις αντιληφθούμε σαν μια απλή προσπάθεια του καλλιτέχνη να σοκάρει τον θεατή. Στην πραγματικότητα τα έργα αυτά μπορούν να λειτουργήσουν σαν μια αφορμή για προβληματισμό γύρω από την βιομηχανία παιδικών παιχνιδιών. Μπορεί να μας κάνει να αναλογιστούμε πόσο πραγματικά αθώα είναι όντως όλα αυτά τα παιδικά παιχνίδια; Τι πρότυπα είναι αυτά που καλλιεργούνται συνειδητά ή υποσυνείδητα στα παιδιά μας; Πόσα από αυτά τα παιχνίδια και μηνύματα τα ωθούν ώστε να μεγαλώσουν και να χάσουν τη αθωότητα τους σε τόσο μικρή ηλικία; Επιπλέον μπορεί ακόμα να λειτουργήσει και νοσταλγικά σχετικά με την αθωότητα που χαρακτήριζε και εμάς του ίδιους παλαιότερα.
Την έκθεση ζωγραφικής του Κωνσταντίνου Παρτζίλη με τίτλο «Fire and Toys» παρουσίασε η γκαλερί Opus 39 από τις 20 μέχρι και τις 30 Μαρτίου. Πρόκειται για την δεύτερη ατομική έκθεση του καλλιτέχνη, Η τελευταία του έκθεση έλαβε χώρα μόλις πριν ένα χρόνο στην ίδια γκαλερί και είχε τον τίτλο «Flesh and Milk». Κοιτώντας και τις δύο εκθέσεις μπορεί κανείς να εντοπίσει πάρα πολλά κοινά στοιχεία τόσο στην τεχνική όσο και στην θεματική ενότητα των έργων, παρόλο που η έκθεση έχει διαφορετικό τίτλο και ίσως για τον καλλιτέχνη να αντιπροσωπεύει μια άλλη ενότητα.
Τα έργα του είναι τεχνικά άρτια με πολύ καλή ρεαλιστική απεικόνιση των διαφόρων στοιχείων και φιγούρων. Η σωστή τεχνική και η ρεαλιστική απεικόνιση χρησιμοποιούνται για να ελκύσουν τον θεατή και να του δημιουργήσουν το ενδιαφέρον να προσεγγίσει το έργο προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει τα διάφορα στοιχεία και να κατανοήσει το μήνυμα του έργου.
Ο καλλιτέχνης παρουσιάζει μια σειρά από έργα μεγάλων διαστάσεων. Η ανθρώπινη φιγούρα, και πιο συγκεκριμένα η γυναικεία φιγούρα πρωταγωνιστεί και πάλι σε αυτή την σειρά των έργων. Και σε αυτή την έκθεση τα έργα χαρακτηρίζονται σαν ποπ, σουρεαλιστικά. Οι φιγούρες καθώς και τα υπόλοιπα αντικείμενα είναι ρεαλιστικά ζωγραφισμένα, αλλά η γενικότερη σύνθεση του έργου δεν είναι καθόλου ρεαλιστική. Η φαντασία του καλλιτέχνη αφήνεται ελεύθερη να «ντύσει» αυτές τις γυναικείες φιγούρες με διάφορα παράξενα και απρόβλεπτα στοιχεία. Σε αυτό εδώ το σημείο έχουμε το σουρεαλιστικό κομμάτι. Ταυτόχρονα το στοιχείο της ποπ κουλτούρας δίνεται από την χρησιμοποίηση συμβόλων από βίντεο-παιχνίδια, όπως Playstation, αγαπητών παιδικών χαρακτήρων όπως η Barbie αλλά και άλλων δημοφιλών παιδικών παιχνιδιών. Σε αυτή την έκθεση όπως και στη προηγούμενη δουλειά του καλλιτέχνη εντοπίζουμε το επιτυχημένο πάντρεμα αντιφατικών στοιχείων. Η παιδικότητα και η θεωρητική αθωότητα των συμβόλων που χρησιμοποιεί καταρρίπτεται από τον έντονα ερωτικό χαρακτήρα των έργων του. Ο ερωτισμός δεν περιορίζεται στην αισθησιακή απεικόνιση και στο γυμνό αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις η απεικόνιση των γυναικείων γεννητικών οργάνων είναι απόλυτα εμφανής και ξεκάθαρη. Επιπλέον λίγο πιο ανεπαίσθητη είναι και η αναφορά του στην βία, με την απεικόνιση όπλων.
Οι εικόνες που απεικονίζει ο καλλιτέχνης μπορεί και να θεωρηθούν ενοχλητικές από ορισμένους. Όμως παρόλα αυτά δεν πρέπει να τις αντιληφθούμε σαν μια απλή προσπάθεια του καλλιτέχνη να σοκάρει τον θεατή. Στην πραγματικότητα τα έργα αυτά μπορούν να λειτουργήσουν σαν μια αφορμή για προβληματισμό γύρω από την βιομηχανία παιδικών παιχνιδιών. Μπορεί να μας κάνει να αναλογιστούμε πόσο πραγματικά αθώα είναι όντως όλα αυτά τα παιδικά παιχνίδια; Τι πρότυπα είναι αυτά που καλλιεργούνται συνειδητά ή υποσυνείδητα στα παιδιά μας; Πόσα από αυτά τα παιχνίδια και μηνύματα τα ωθούν ώστε να μεγαλώσουν και να χάσουν τη αθωότητα τους σε τόσο μικρή ηλικία; Επιπλέον μπορεί ακόμα να λειτουργήσει και νοσταλγικά σχετικά με την αθωότητα που χαρακτήριζε και εμάς του ίδιους παλαιότερα.
RSS Feed