Θεοπίστη Στυλιανού Λάμπερτ «Tourists Who Shoot»
Η Θεοπίστη Στυλιανού Λάμπερτ παρουσίασε την πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο «Tourists Who Shoot» στην γκαλερί Αργώ στην Λευκωσία από τις 14 Φεβρουαρίου μέχρι τις 2 Μαρτίου. Πρόκειται για μια έκθεση φωτογραφίας που είχε σαν κεντρικό θέμα τουρίστες σε διάφορα μέρη του κόσμου που βγάζουν φωτογραφίες αξιοθέατα.
Η έκθεση αυτή σε μεγάλο βαθμό μοιάζει να συνδυάζει δύο στοιχεία. Την καλλιτεχνική φωτογραφία αλλά και την κοινωνιολογική μελέτη. Κοιτάζοντας τον τίτλο της έκθεσης και το σκεπτικό της γίνεται φανερό ότι η καλλιτέχνης ενδιαφέρεται περισσότερο για την κοινωνική / θεωρητική πλευρά των φωτογραφιών της παρά για την δημιουργία ενός στοχευμένου αισθητικού αποτελέσματος. Φυσικά αν ο επισκέπτης κοιτάξει ατομικά την κάθε φωτογραφία γίνεται φανερό ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η καλλιτέχνης επιλέγει κάποιες φωτογραφίες επικεντρωμένη στο αισθητικό αποτέλεσμα παρά στην σκηνή που παρουσιάζει. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αρμονία και η ισορροπία των στοιχείων στην κάθε φωτογραφία κάνει τις εικόνες να μοιάζουν σαν στημένες, σκηνοθετημένες από την καλλιτέχνη. Σε αυτές τις εικόνες είναι που αντιλαμβανόμαστε την ικανότητα της σαν φωτογράφου να επιλέγει γρήγορα το πιο άρτιο αισθητικά πλάνο.
Σαν σύνολο όμως η έκθεση πιστεύω ότι έχει περισσότερο σαν στόχο την κοινωνική και ιδεολογική ανάλυση παρά το αισθητικά άρτιο αποτέλεσμα. Αυτό είναι προφανές και από την επιλογή του θέματος. Η Θεοπίστη για να προλάβει τους πρωταγωνιστές των έργων της εν δράση πρέπει να είναι γρήγορη. Αυτό προϋποθέτει και το γεγονός ότι δεν έχει τον χρόνο πάντοτε να βρει το καλύτερο στήσιμο - πλάνο, την καλύτερη γωνία ή το καλύτερο φωτισμό καθώς οι φωτογραφίες δεν είναι στημένες, σκηνοθετημένες, αλλά αυθόρμητες, στιγμιαίες. Η καλλιτέχνης έχει επιλέξει να παρουσιάσει συγκεκριμένες φωτογραφίες βασισμένες πάνω στην σκηνή που κατόρθωσε να αιχμαλωτίσει.. Δηλαδή την συμπεριφορά των τουριστών-πρωταγωνιστών της φωτογραφίας, που ομολογουμένως όταν κανείς την δει σαν απομονωμένο στιγμιότυπο μοιάζει πολύ περίεργη και αστεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα παρουσιάζει διαφορετικά άτομα στο ίδιο σημείο/αξιοθέατο δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον θεατή να συγκρίνει τις διαφορετικές συμπεριφορές. Μέσα από αυτή την διαδικασία της σύγκρισης συμπεριφορών γινόμαστε μελετητές ενός κοινωνικού φαινομένου που συχνά περνά απαρατήρητο. Ενός κοινωνικού συνόλου στο οποίο συχνά ανήκουμε και εμείς οι ίδιοι. Γίνεται έτσι αντιληπτό ότι πολλές από τις συμπεριφορές που μέσα από τις φωτογραφίες μοιάζουν παράξενες τις υιοθετούμε και εμείς όταν πηγαίνουμε διακοπές. Έτσι οι φωτογραφίες λειτουργούν σαν ένας καθρέφτης προς τον θεατή φανερώνοντας του την προσωπική του ανάγκη να καταγράφει αυτό που βιώνει, να καταγράφει την παρουσία του σε ένα χώρο, μέρος του πλανήτη. Μοιάζει σχεδόν σαν μια προσωπική ανάγκη να εγγυηθούμε τη λειτουργία της μνήμης και να ενισχύσουμε την διαδικασία των αναμνήσεων.
Η Θεοπίστη Στυλιανού Λάμπερτ παρουσίασε την πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο «Tourists Who Shoot» στην γκαλερί Αργώ στην Λευκωσία από τις 14 Φεβρουαρίου μέχρι τις 2 Μαρτίου. Πρόκειται για μια έκθεση φωτογραφίας που είχε σαν κεντρικό θέμα τουρίστες σε διάφορα μέρη του κόσμου που βγάζουν φωτογραφίες αξιοθέατα.
Η έκθεση αυτή σε μεγάλο βαθμό μοιάζει να συνδυάζει δύο στοιχεία. Την καλλιτεχνική φωτογραφία αλλά και την κοινωνιολογική μελέτη. Κοιτάζοντας τον τίτλο της έκθεσης και το σκεπτικό της γίνεται φανερό ότι η καλλιτέχνης ενδιαφέρεται περισσότερο για την κοινωνική / θεωρητική πλευρά των φωτογραφιών της παρά για την δημιουργία ενός στοχευμένου αισθητικού αποτελέσματος. Φυσικά αν ο επισκέπτης κοιτάξει ατομικά την κάθε φωτογραφία γίνεται φανερό ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η καλλιτέχνης επιλέγει κάποιες φωτογραφίες επικεντρωμένη στο αισθητικό αποτέλεσμα παρά στην σκηνή που παρουσιάζει. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αρμονία και η ισορροπία των στοιχείων στην κάθε φωτογραφία κάνει τις εικόνες να μοιάζουν σαν στημένες, σκηνοθετημένες από την καλλιτέχνη. Σε αυτές τις εικόνες είναι που αντιλαμβανόμαστε την ικανότητα της σαν φωτογράφου να επιλέγει γρήγορα το πιο άρτιο αισθητικά πλάνο.
Σαν σύνολο όμως η έκθεση πιστεύω ότι έχει περισσότερο σαν στόχο την κοινωνική και ιδεολογική ανάλυση παρά το αισθητικά άρτιο αποτέλεσμα. Αυτό είναι προφανές και από την επιλογή του θέματος. Η Θεοπίστη για να προλάβει τους πρωταγωνιστές των έργων της εν δράση πρέπει να είναι γρήγορη. Αυτό προϋποθέτει και το γεγονός ότι δεν έχει τον χρόνο πάντοτε να βρει το καλύτερο στήσιμο - πλάνο, την καλύτερη γωνία ή το καλύτερο φωτισμό καθώς οι φωτογραφίες δεν είναι στημένες, σκηνοθετημένες, αλλά αυθόρμητες, στιγμιαίες. Η καλλιτέχνης έχει επιλέξει να παρουσιάσει συγκεκριμένες φωτογραφίες βασισμένες πάνω στην σκηνή που κατόρθωσε να αιχμαλωτίσει.. Δηλαδή την συμπεριφορά των τουριστών-πρωταγωνιστών της φωτογραφίας, που ομολογουμένως όταν κανείς την δει σαν απομονωμένο στιγμιότυπο μοιάζει πολύ περίεργη και αστεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα παρουσιάζει διαφορετικά άτομα στο ίδιο σημείο/αξιοθέατο δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον θεατή να συγκρίνει τις διαφορετικές συμπεριφορές. Μέσα από αυτή την διαδικασία της σύγκρισης συμπεριφορών γινόμαστε μελετητές ενός κοινωνικού φαινομένου που συχνά περνά απαρατήρητο. Ενός κοινωνικού συνόλου στο οποίο συχνά ανήκουμε και εμείς οι ίδιοι. Γίνεται έτσι αντιληπτό ότι πολλές από τις συμπεριφορές που μέσα από τις φωτογραφίες μοιάζουν παράξενες τις υιοθετούμε και εμείς όταν πηγαίνουμε διακοπές. Έτσι οι φωτογραφίες λειτουργούν σαν ένας καθρέφτης προς τον θεατή φανερώνοντας του την προσωπική του ανάγκη να καταγράφει αυτό που βιώνει, να καταγράφει την παρουσία του σε ένα χώρο, μέρος του πλανήτη. Μοιάζει σχεδόν σαν μια προσωπική ανάγκη να εγγυηθούμε τη λειτουργία της μνήμης και να ενισχύσουμε την διαδικασία των αναμνήσεων.
RSS Feed