Η Πραγματική Αλήθεια» της Άννας Βαρελλά
Την ατομική έκθεση της ζωγράφου Άννας Βαρελλά παρουσιάζει η γκαλερί Αποκάλυψη από τις 10 μέχρι τις 31 Μαΐου 2013. Πρόκειται για μια έκθεση η οποία σου προκαλεί ευθυμία και χαμόγελο, και αυτό στις μέρες μας είναι αρκετό για να αξίζει τον κόπο να δεις κάτι.
Η Άννα Βαρελλά απεικονίζει ρεαλιστικά ανθρώπινες φιγούρες στην πλειονότητα τους υπέρβαρές γυναίκες. Οι χοντρές όμως αυτές κυρίες φαίνεται να μην νοιάζονται καθόλου για τα πάχη τους. Το αντίθετο μάλιστα, απολαμβάνουν την ζωή με κάθε τρόπο. Οι γυναίκες αυτές απεικονίζονται μέσα στην καθημερινότητα τους πότε μόνες και πότε με αγαπημένα τους πρόσωπα, επίσης υπέρβαρα. Κοιτάζοντας τα έργα της Άννας Βαρελλά η πρώτη λέξη και σκέψη που δημιουργήθηκε στο μυαλό μου ήταν «Boterismο». Η λέξη προέρχεται από το όνομα του Κολομβιανού διεθνούς καλλιτέχνη Fernando Botero και αναφέρεται στην ρεαλιστική απεικόνιση ογκωδών φιγούρων με προσοχή στην λεπτομέρεια και δίνοντας τους χιουμοριστική και καυστική χροιά. Τα έργα του Fernando Botero έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό με την Άννα Βαρελλά την απεικόνιση υπέρβαρων ανθρώπινων φιγούρων αλλά τα κοινά τους σημεία φαίνεται να τελειώνουν εκεί, καθώς ο κολομβιανός καλλιτέχνης έχει αποδώσει με αυτή την δική του αισθητική και θέματα τα οποία αγγίζουν κοινωνικό-πολιτικές πτυχές της ανθρώπινης ζωής. Έχει δημιουργήσει έργα εμπνευσμένα από την βία των καρτέλ ναρκωτικών στην Κολομβία και από τα βασανιστήρια στην φυλακή Abu Graib των Ηνωμένων Πολιτειών κατά την διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Στα έργα της Άννας Βαρελλά τόσο σε αυτή όσο και την προηγούμενη έκθεση δεν υπάρχουν δείγματα αναφοράς στα σκοτεινά θέματα που ταλανίζουν την ανθρώπινη κοινωνία. Αντίθετα οι ροδαλές και ευτραφείς πρωταγωνίστριες των έργων της φαίνεται να ανήκουν σε μια άλλη εποχή, μια παλαιότερη εποχή. Η ρετρό αυτή διάθεση διαγράφεται τόσο στα ρούχα τους όσο και στις συμπεριφορές τους, στις ρομαντικές τους περιπτύξει και στις ναζιάρικες τους πόζες. Πέρα όμως από αυτό οι στρουμπουλές αυτές κυρίες είναι πάντα χαμογελαστές και ευτυχισμένες, πάντα έτοιμες να χαρούν την κάθε στιγμή. Η πραγματικότητα στην οποία βρίσκονται είναι ηλιόλουστη, ξέγνοιαστη και διαφορετική. Ακόμη και τα σκηνικά στα οποία βρίσκονται οι πρωταγωνίστριες των έργων της θα μπορούσε να ανήκαν στο παιδικό παραμύθι Mary Poppins. Τόσο τέλεια και αγγελικά πλασμένα είναι.
Μέσα από μια περιδιάβαση μας στην έκθεση μπορούμε να κερδίσουμε πολλά, ένα μειδίαμα, μια ευχάριστη αλλαγή διάθεσης αλλά το σημαντικότερο την επίγνωση ότι η ομορφιά της ζωής κρύβεται στις καθημερινές στιγμές απόλαυσης. Όπως λέει και ένα κλισέ, πλην όμως αληθινό σλόγκαν, τα ωραία πράγματα στην ζωή, δεν είναι πράγματα.
Την ατομική έκθεση της ζωγράφου Άννας Βαρελλά παρουσιάζει η γκαλερί Αποκάλυψη από τις 10 μέχρι τις 31 Μαΐου 2013. Πρόκειται για μια έκθεση η οποία σου προκαλεί ευθυμία και χαμόγελο, και αυτό στις μέρες μας είναι αρκετό για να αξίζει τον κόπο να δεις κάτι.
Η Άννα Βαρελλά απεικονίζει ρεαλιστικά ανθρώπινες φιγούρες στην πλειονότητα τους υπέρβαρές γυναίκες. Οι χοντρές όμως αυτές κυρίες φαίνεται να μην νοιάζονται καθόλου για τα πάχη τους. Το αντίθετο μάλιστα, απολαμβάνουν την ζωή με κάθε τρόπο. Οι γυναίκες αυτές απεικονίζονται μέσα στην καθημερινότητα τους πότε μόνες και πότε με αγαπημένα τους πρόσωπα, επίσης υπέρβαρα. Κοιτάζοντας τα έργα της Άννας Βαρελλά η πρώτη λέξη και σκέψη που δημιουργήθηκε στο μυαλό μου ήταν «Boterismο». Η λέξη προέρχεται από το όνομα του Κολομβιανού διεθνούς καλλιτέχνη Fernando Botero και αναφέρεται στην ρεαλιστική απεικόνιση ογκωδών φιγούρων με προσοχή στην λεπτομέρεια και δίνοντας τους χιουμοριστική και καυστική χροιά. Τα έργα του Fernando Botero έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό με την Άννα Βαρελλά την απεικόνιση υπέρβαρων ανθρώπινων φιγούρων αλλά τα κοινά τους σημεία φαίνεται να τελειώνουν εκεί, καθώς ο κολομβιανός καλλιτέχνης έχει αποδώσει με αυτή την δική του αισθητική και θέματα τα οποία αγγίζουν κοινωνικό-πολιτικές πτυχές της ανθρώπινης ζωής. Έχει δημιουργήσει έργα εμπνευσμένα από την βία των καρτέλ ναρκωτικών στην Κολομβία και από τα βασανιστήρια στην φυλακή Abu Graib των Ηνωμένων Πολιτειών κατά την διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Στα έργα της Άννας Βαρελλά τόσο σε αυτή όσο και την προηγούμενη έκθεση δεν υπάρχουν δείγματα αναφοράς στα σκοτεινά θέματα που ταλανίζουν την ανθρώπινη κοινωνία. Αντίθετα οι ροδαλές και ευτραφείς πρωταγωνίστριες των έργων της φαίνεται να ανήκουν σε μια άλλη εποχή, μια παλαιότερη εποχή. Η ρετρό αυτή διάθεση διαγράφεται τόσο στα ρούχα τους όσο και στις συμπεριφορές τους, στις ρομαντικές τους περιπτύξει και στις ναζιάρικες τους πόζες. Πέρα όμως από αυτό οι στρουμπουλές αυτές κυρίες είναι πάντα χαμογελαστές και ευτυχισμένες, πάντα έτοιμες να χαρούν την κάθε στιγμή. Η πραγματικότητα στην οποία βρίσκονται είναι ηλιόλουστη, ξέγνοιαστη και διαφορετική. Ακόμη και τα σκηνικά στα οποία βρίσκονται οι πρωταγωνίστριες των έργων της θα μπορούσε να ανήκαν στο παιδικό παραμύθι Mary Poppins. Τόσο τέλεια και αγγελικά πλασμένα είναι.
Μέσα από μια περιδιάβαση μας στην έκθεση μπορούμε να κερδίσουμε πολλά, ένα μειδίαμα, μια ευχάριστη αλλαγή διάθεσης αλλά το σημαντικότερο την επίγνωση ότι η ομορφιά της ζωής κρύβεται στις καθημερινές στιγμές απόλαυσης. Όπως λέει και ένα κλισέ, πλην όμως αληθινό σλόγκαν, τα ωραία πράγματα στην ζωή, δεν είναι πράγματα.
RSS Feed