Ναρκισσιστικό Εγώ
Την ατομική έκθεση του νέου Κύπριου καλλιτέχνη Μιχάλη Χαραλάμπους παρουσιάζει ο πολυχώρος Is Not Gallery από τις 11 μέχρι τις 31 Οκτωβρίου 2013. Με τον αγγλικό τίτλο «Narcissistic Ego» στα Ελληνικά, Ναρκισσιστικό Εγώ ο καλλιτέχνης παρουσιάζει μια σειρά από έργα δημιουργημένα με διαφορετικά μέσα, επιτοίχεια έργα, τρισδιάστατα γλυπτά, κατασκευές, βίντεο.
Παρόλη την χρήση διαφόρων μέσων για να εκφραστεί εντούτοις τα έργα χαρακτηρίζονται από μια κοινή αισθητική και είναι εμφανές ότι ανήκουν στο ίδιο εικαστικό κύκλο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα έργα να συνυπάρχουν αρμονικά μέσα στον χώρο της γκαλερί. Κοιτάζοντας τόσο τον ίδιο τον τίτλο της έκθεσης Ναρκισσιστικό Εγώ όσο και τα ίδια τα έργα μπορούμε να αναγνωρίσουμε πολλά στοιχεία σχετικά με το σκεπτικό και τους στόχους του ίδιου του καλλιτέχνη. Όπως όλοι γνωρίζουμε ο όρος «ναρκισσιστικό», προέρχεται από την Ελληνική Μυθολογία και τον Νάρκισσο ο οποίος ερωτεύτηκε την αντανάκλαση του εαυτού του στον ποταμό. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί το στοιχείο της αντανάκλασης, ενσωματώνοντας καθρευτιζόμενες επιφάνειας πάνω στις οποίες στέκουν τα γλυπτά του. Ακόμη μέσα στα έργα του συχνά αναγνωρίζουμε την απομόνωση στοιχείων του φυσικού σώματος του ίδιου του Μιχάλη Χαραλάμπους. Αυτή η αποδόμηση του φυσικού σώματος και η εξονυχιστική ανάλυση σε οπτικό επίπεδο οδηγεί στην δημιουργία των πιο αφαιρετικών μορφών και φορμών που βλέπουμε στα έργα του καλλιτέχνη. Σε αυτές τις αφαιρετικές φόρμες δεν αναγνωρίζουμε πλέον τα φυσικά χαρακτηριστικά του καλλιτέχνη, με αυτό το τρόπο τα έργα αποκτούν πλέον μια πιο οικουμενική υπόσταση, θα μπορούσαν θα έλεγε κανείς να ανήκουν στον οποιοδήποτε. Πιστεύω ότι οι πιο αφαιρετικές φόρμες καθώς και οι καθρεύτες μοιάζουν να είναι το κάλεσμα του καλλιτέχνη προς τον θεατή να προβεί και ο ίδιος σε μια ενδοσκόπηση και σε μια ανάλυση του εγώ του.
Αφορμή για αυτή την σειρά από έργα πιθανώς να είναι μια πολύ προσωπική διαδρομή/εξερεύνηση του καλλιτέχνη που είχε σαν στόχο να ανακαλύψει το ίδιο του τον εαυτό. Η διαδικασία αυτής της εξερεύνησης μοιάζει να εξελίχτηκε σαν κάτι περισσότερο από μια απλή ανακάλυψη του ίδιου του του εαυτού. Απώτερος στόχος του καλλιτέχνη όπως ο ίδιος τον εκφράζει είναι να αποκαλύψει τα πάθη του. Αναγνωρίζοντας, μαθαίνοντας και ξεπερνώντας τα πάθη μας, μπορεί σταδιακά να οδηγηθούμε στην διάλυση του Εγώ και στην αντίληψη του εαυτού μας όχι σαν μονάδες αλλά σαν κομμάτια ενός οργανικού συνόλου. Μπορούμε να αναπτύξουμε ουσιαστικά ένα πιο συλλογικό τρόπο σκέψης. Αυτή η ιδέα μας δίνει μια μεταφυσική διάσταση στα έργα του καλλιτέχνη. Γενικά πρόκειται για μια συγκροτημένη δουλειά στην οποία ούτε η φιλοσοφική ιδέα αλλά ούτε και το αισθητικό αποτέλεσμα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.
Την ατομική έκθεση του νέου Κύπριου καλλιτέχνη Μιχάλη Χαραλάμπους παρουσιάζει ο πολυχώρος Is Not Gallery από τις 11 μέχρι τις 31 Οκτωβρίου 2013. Με τον αγγλικό τίτλο «Narcissistic Ego» στα Ελληνικά, Ναρκισσιστικό Εγώ ο καλλιτέχνης παρουσιάζει μια σειρά από έργα δημιουργημένα με διαφορετικά μέσα, επιτοίχεια έργα, τρισδιάστατα γλυπτά, κατασκευές, βίντεο.
Παρόλη την χρήση διαφόρων μέσων για να εκφραστεί εντούτοις τα έργα χαρακτηρίζονται από μια κοινή αισθητική και είναι εμφανές ότι ανήκουν στο ίδιο εικαστικό κύκλο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα έργα να συνυπάρχουν αρμονικά μέσα στον χώρο της γκαλερί. Κοιτάζοντας τόσο τον ίδιο τον τίτλο της έκθεσης Ναρκισσιστικό Εγώ όσο και τα ίδια τα έργα μπορούμε να αναγνωρίσουμε πολλά στοιχεία σχετικά με το σκεπτικό και τους στόχους του ίδιου του καλλιτέχνη. Όπως όλοι γνωρίζουμε ο όρος «ναρκισσιστικό», προέρχεται από την Ελληνική Μυθολογία και τον Νάρκισσο ο οποίος ερωτεύτηκε την αντανάκλαση του εαυτού του στον ποταμό. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί το στοιχείο της αντανάκλασης, ενσωματώνοντας καθρευτιζόμενες επιφάνειας πάνω στις οποίες στέκουν τα γλυπτά του. Ακόμη μέσα στα έργα του συχνά αναγνωρίζουμε την απομόνωση στοιχείων του φυσικού σώματος του ίδιου του Μιχάλη Χαραλάμπους. Αυτή η αποδόμηση του φυσικού σώματος και η εξονυχιστική ανάλυση σε οπτικό επίπεδο οδηγεί στην δημιουργία των πιο αφαιρετικών μορφών και φορμών που βλέπουμε στα έργα του καλλιτέχνη. Σε αυτές τις αφαιρετικές φόρμες δεν αναγνωρίζουμε πλέον τα φυσικά χαρακτηριστικά του καλλιτέχνη, με αυτό το τρόπο τα έργα αποκτούν πλέον μια πιο οικουμενική υπόσταση, θα μπορούσαν θα έλεγε κανείς να ανήκουν στον οποιοδήποτε. Πιστεύω ότι οι πιο αφαιρετικές φόρμες καθώς και οι καθρεύτες μοιάζουν να είναι το κάλεσμα του καλλιτέχνη προς τον θεατή να προβεί και ο ίδιος σε μια ενδοσκόπηση και σε μια ανάλυση του εγώ του.
Αφορμή για αυτή την σειρά από έργα πιθανώς να είναι μια πολύ προσωπική διαδρομή/εξερεύνηση του καλλιτέχνη που είχε σαν στόχο να ανακαλύψει το ίδιο του τον εαυτό. Η διαδικασία αυτής της εξερεύνησης μοιάζει να εξελίχτηκε σαν κάτι περισσότερο από μια απλή ανακάλυψη του ίδιου του του εαυτού. Απώτερος στόχος του καλλιτέχνη όπως ο ίδιος τον εκφράζει είναι να αποκαλύψει τα πάθη του. Αναγνωρίζοντας, μαθαίνοντας και ξεπερνώντας τα πάθη μας, μπορεί σταδιακά να οδηγηθούμε στην διάλυση του Εγώ και στην αντίληψη του εαυτού μας όχι σαν μονάδες αλλά σαν κομμάτια ενός οργανικού συνόλου. Μπορούμε να αναπτύξουμε ουσιαστικά ένα πιο συλλογικό τρόπο σκέψης. Αυτή η ιδέα μας δίνει μια μεταφυσική διάσταση στα έργα του καλλιτέχνη. Γενικά πρόκειται για μια συγκροτημένη δουλειά στην οποία ούτε η φιλοσοφική ιδέα αλλά ούτε και το αισθητικό αποτέλεσμα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.
RSS Feed